To przecież proste – po to, aby dzielić pomieszczenia. Jednak to banalne z pozoru pytanie i nie mniej banalna odpowiedź nie kryją w sobie różnorodności funkcji, jakie ściana działowa może pełnić w domu. Bo każda z nich, oprócz podziału przestrzeni, odgrywa również inne role.
Buduje nie tylko intymną przestrzeń, ale również odgradza od dźwięków. Obrazy, półka z książkami, telewizorem lub sprzętem audio wyznaczają ścianie funkcję nośną. Trwała, wykonana z cegieł staje się stałym elementem domu. Przesuwna dzieli pomieszczenia w zależności od potrzeb. Czasami ściana działowa pełni funkcję termiczną, czyli jest granicą, wyznaczającą część pomieszczenia na ogród zimowy.
Ceglana tradycja
Materiałem mocno osadzonym w tradycji murarskiej są cegły pełne. Kolejnych pokoleń inwestorów nie zniechęca ani pracochłonność przy murowaniu (np. nierówna powierzchnia cegieł wymaga nałożenia tynku o grubości co najmniej 1,5 cm), ani duży ciężar materiału, co skutkuje dodatkowym wzmocnieniem stropów. Być może cegła wybierana jest ze względu na jej właściwości bardzo dużą wytrzymałość, odporność na uszkodzenia oraz wysoki stopień ochrony przed hałasem. Lżejsza o 1/3 będzie ścianka z cegły dziurawki, ale jej zdolność tłumienia dźwięków również jest o 1/3 mniejsza. Ze względu na liczne otwory, na ścianie z cegły dziurawki nie jest wskazane wieszanie ciężkich przedmiotów.
Ceramiczne kontra silikatowe
W budownictwie tradycyjnym pustaki ceramiczne służą nie tylko do murowania ścian zewnętrznych, ale równie chętnie wykorzystywane są do wznoszenia ścianek działowych. Do murowania najczęściej stosuje się materiał grubości 8,8 lub 12 cm, ale zdecydowanie szybciej stawia się ścianki z elementów o większych gabarytach, łączonych na pióro i wpust. Ścianka z ceramiki wykańczana jest zazwyczaj tynkiem gipsowym. Ceramika dobrze izoluje od hałasu, ale w przypadku łazienki i WC lepiej jest zastosować dodatkowe wyciszenie.
Problemy z izolacją akustyczną nie występują natomiast w przypadku zastosowania bloczków silikatowych. Ten o gładkiej powierzchni materiał bardzo dobrze tłumi hałas. Ponadto charakteryzuje się dużą dokładnością wymiarową (poniżej jednego milimetra), a poszczególne elementy, łączone na pióro i wpust, wykańczane są, podobnie jak w przypadku pustaków ceramicznych, cienką warstwą tynku gipsowego. Bloczki można również wykończyć poprzez nałożenie gładzi gipsowej na wcześniej zaszpachlowaną, oszlifowaną i zagruntowaną powierzchnię. Ze względu na duży ciężar wznoszenie ścianek działowych z silikatów wymaga odpowiednio wzmocnionej konstrukcji stropu.
A może z „betonowej komórki”?
Mimo, że beton komórkowy wytwarzany jest z takich samych materiałów jak silikaty (wapno, piasek, woda), to różnice technologiczne sprawiają, że jest to materiał o zupełnie innych właściwościach. Podobnie jak bloczki silikatowe, beton produkowany jest z dużą dokładnością wymiarową. Poszczególne elementy są duże, ale za to lekkie i można je dowolnie przycinać. Dlatego ściankę działową z betonu komórkowego stawia się łatwo i szybko. Można ją również murować na cienkie spoiny, co ułatwia otynkowanie.
To zalety, a wady? Beton komórkowy charakteryzuje się nienajlepszą zdolnością do tłumienia dźwięków (poprawę można uzyskać pokrywając ściankę tynkiem tradycyjnym), a ponadto jest mało wytrzymały. Z tego też powodu wieszanie na ścianach wykonanych z betonu komórkowego ciężkich przedmiotów, można uznać za ryzykowne przedsięwzięcie.
Lepiej tłumią dźwięki i są bardziej wytrzymałe ścianki z bloczków keramzytobetonowych. Dodatkowo można je wykańczać tynkiem tradycyjnym lub gipsowym.
Dodaj komentarz