Na ciepłej podszewce

Na ciepłej podszewce

Dobrze skrojony dach powinien nie tylko „leżeć jak ulał” na budynku, ale chronić go również przed utratą ciepła.

Jest niczym ciepły płaszcz z grubą podszewką, która zatrzymuje napór wiatru i atak mrozu. Przez dach może uciekać nawet 30% ciepła. Warto się postarać, aby zatrzymać go w domu jak najwięcej.

Dach składa się z kilku warstw, a każda z nich ma inne właściwości. Folia dachowa, ułożona bezpośrednio na krokwiach lub deskowaniu, czyli warstwa wstępnego krycia, warstwa termoizolacji, folia paroizolacyjna oraz płyty służące do zabudowy poddasza od wewnątrz, np. gipsowo-kartonowe. Na trwałość dachu i termoizolacyjność wpływa prawidłowe ułożenie poszczególnych warstw i zapewnienie odpowiedniego przepływu powietrza między nimi.

Wełna nie tylko do swetrów

Na rynku jest wiele materiałów stosowanych do termoizolacji dachu. Mają zbliżone parametry, więc wybór jednego z nich podyktowany jest zwykle ceną lub osobistymi preferencjami. Ale każdy materiał, aby spełnić swoją rolę, musi być suchy – wilgoć, nawet najmniejsza, spowoduje, że utraci on właściwości termoizolacyjne.

Najczęściej rolę termoizolacji dachu pełni wełna mineralna – materiał niepalny i niepodtrzymujący ognia. Minimalna grubość izolacji z wełny powinna wynosić 20 cm. Układamy ją bardzo ciasno, starając się zakryć wszelkie szczeliny, unikając przy tym zagnieceń. Zwykle umieszcza się ją między krokwiami.

– Odpowiednio izolując poddasze, nie tylko zabezpieczamy się przed utratą ciepła, gdy na dworze panuje chłód, ale również przed nagrzewaniem się wnętrz podczas lata. Jeśli zainwestujemy w dobre ocieplenie lub dołożenie dodatkowej warstwy izolacji, zwróćmy uwagę na wykonanie. Dobrze ułożona izolacja powinna być przede wszystkim szczelna. W przypadku poddasza łatwym i bezpiecznym sposobem podniesienia komfortu użytkowania jest zastosowanie dwuwarstwowego ocieplenia ze skalnej wełny mineralnej – mówi Andrzej Taradyś, doradca techniczny firmy Rockwool Polska.

Aby zapobiec powstaniu mostków termicznych, ocieplenie należy układać mijankowo w dwóch warstwach: między krokwiami i pod krokwiami. Następnie osłaniamy je od spodu folią paroizolacyjną.

Izolacje styropianowe

Płyty ze styropianu charakteryzują się małą paroprzepuszczalnością i mniejszą, w porównaniu do wełny mineralnej, ognioodpornością. Styropian ma także słabsze właściwości akustyczne. Z tych powodów rzadko jest stosowany do izolacji dachu. W przypadku termoizolacji dachów stromych, czyli o kącie nachylenia większym niż 20°, stosowane są trzy sposoby izolacji: między krokwiami, pod krokwiami i na krokwiach. Izolację termiczną pomiędzy krokwiami układa się po zamontowaniu pokrycia dachowego. Tego typu mocowanie płyt ogranicza straty w kubaturze pomieszczenia, pozwala też uzyskać gładkie powierzchnie sufitów i ścian.

Izolacja termiczna pod krokwiami niemal całkowicie eliminuje powstawanie mostków termicznych. Dzieje się to jednak kosztem zmniejszenia kubatury pomieszczeń użytkowych. Izolacja styropianowa układana na krokwiach pozwala uzyskać i utrzymać ciągłą warstwę termoizolacyjną. Do krokwi przybija się pełne deskowanie, następnie mocuje się płyty styropianowe.

W sprzedaży są także płyty z polistyrenu ekstrudowanego lub pianki poliuretanowej, które można układać ponad krokwiami dachowymi. Płyty mają krawędzie ukształtowane w taki sposób, aby można je było łączyć na pióro i wpust lub na zakładkę.

Folia wstępna

Warstwa termoizolacji powinna być zabezpieczona przed wilgocią. Kiedy do warstwy ocieplenia dostanie się woda, straci ona swoje właściwości. Aby tego uniknąć, stosujemy warstwę wstępnego krycia i folię paroizolacyjną.

Warstwa wstępnego krycia zabezpiecza izolację przed wilgocią pochodzącą z zewnątrz, czyli chroni przed przedostawaniem się pyłu wodnego, kurzu i wilgocią kondensacyjną. Folie wstępnego krycia, w zależności od tego, jaką ilość pary są w stanie przepuścić, dzielimy na niskoparoprzepuszczalne, inaczej wentylowane, lub wysokoparoprzepuszczalne, zwane membranami dachowymi. Folię wstępnego krycia (FWK) układa się między izolacją termiczną poddasza a pokryciem właściwym. Folię o niskiej paroprzepuszczalności stosujemy zamiast deskowania z papą – oczywiście nie zapominając przy tym o zachowaniu szczeliny wentylacyjnej między folią, a izolacją termiczną. W przypadku folii o wysokiej paroprzepuszczalności szczelina wentylacyjna nie jest konieczna.

Folia paroizolacyjna

Warstwa folii paroizolacyjnej umożliwia wydostawanie się wilgoci z wnętrza na zewnątrz budynku. Na rynku dostępne są membrany dachowe w postaci jedno-, dwu- lub trzywarstwowej. Folie jednowarstwowe składają się z samej włókniny i z tego powodu charakteryzują się ograniczoną odpornością na wodę i promieniowanie UV. Z kolei folie dwuwarstwowe mają odsłoniętą warstwę filmu, czyli najważniejszą warstwę membrany. To właśnie ona zatrzymuje wodę, a przepuszcza parę wodną. Jest ona szczególnie narażona na uszkodzenia podczas montażu oraz szkodliwe działanie promieniowania UV. Optymalnym rozwiązaniem będzie zastosowanie membrany trójwarstwowej, gdzie film chroniony jest z dwóch stron wytrzymałą włókniną. Takie zabezpieczenie sprawia, że produkt jest bardzo odporny na uszkodzenia, a film lepiej chroniony.

 

Autor: Wojciech Buszko

Opublikowano

w

przez

Tagi:

Komentarze

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *