Ocieplenie budynku metodą lekką mokrą

to metoda polegająca na przymocowaniu do ściany zewnętrznej warstwowego układu, składającego się z materiału termoizolacyjnego, warstwy zbrojonej (siatka z włókna szklanego zatopiona w zaprawie klejącej) i wyprawy tynkarskiej. Na rynku można spotkać dwa rodzaje systemów BSO. Termoizolacją mogą być płyty styropianowe lub płyty z wełny mineralnej. O zastosowaniu określonego z systemów decydują takie czynniki, jak: konstrukcja ściany, jej właściwości fizyczne i odporność chemiczna, preferencje inwestora oraz jego możliwości finansowe.

Właściwy wybór

Nie można jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, który system jest lepszy. Zarówno jedno, jak i drugie rozwiązanie posiada swoje wady jak i znaczące zalety, które wymagają wnikliwej analizy.

– Dobry system to taki, który w konkretnej sytuacji nadaje ścianom odpowiednie parametry techniczne i użytkowe – mówi Piotr Idzikowski, doradca techniczny Grupy Atlas z Łodzi. – O pomoc w wyborze pomiędzy styropianem a wełną zwróćmy się do doradcy technicznego firmy, której system chcemy zastosować. Wykona on niezbędne obliczenia i wskaże najkorzystniejsze rozwiązanie.

Najważniejszą cechą, uwzględnianą podczas wyboru rodzaju materiału, jest izolacyjność termiczna, a ta w obu przypadkach jest podobna. Kolejny czynnik to cena – lekki styropian jest dużo tańszy od wełny. Również jego montaż jest nieco łatwiejszy i umożliwia szybsze, w porównaniu do systemów opartych na wełnie, wysychanie ścian. Jest zatem idealnym rozwiązaniem dla osób, którym zależy na krótszym czasie realizacji inwestycji. Styropian posiada jednak dużo mniejszą paroprzepuszczalność niż wełna mineralna, stąd też, przy jego stosowaniu, teoretycznie występuje ryzyko zawilgocenia ściany.

– W praktyce, w typowym domu jednorodzinnym, przez przegrodę przenika zaledwie ok. 3% pary wodnej, a jej wykroplenie może nastąpić tylko w przypadku bardzo niekorzystnego układu warstw w ścianie. Przy zastosowaniu wełny mineralnej takiego ryzyka nie ma, jeśli jednak z innych powodów ulegnie ona zawilgoceniu, straci tym samym swoją termoizolacyjność – wyjaśnia Piotr Idzikowski.

W porównaniu do wełny, styropian charakteryzuje się gorszymi właściwościami akustycznymi, ale jest materiałem odpornym na korozję biologiczną i związki chemiczne. System oparty na wełnie, wykończony tynkami mineralnymi, jest traktowany jako niepalny, natomiast ocieplenie ze styropianu klasyfikowane jest jedynie jako nierozprzestrzeniające ognia.

Układamy styropian

Trwałość systemu BSO zależy od prawidłowego wykonania poszczególnych etapów prac. Przed rozpoczęciem robót ociepleniowych bardzo ważne jest określenie optymalnej grubości izolacji termicznej. Zbyt cienka warstwa nie spełni swego zadania, z kolei położenie zbyt grubej będzie nieopłacalne.

– Nie powinno wykonywać się ocieplenia w momencie, gdy odspaja się wierzchnia część materiału ściennego, widoczne są destrukcyjne zmiany na powierzchni muru lub występuje powierzchniowe łuszczenie się podłoża – przestrzega mgr inż. Kamil Wiśniewski, specjalista ds. kontroli jakości marek Cekol i Cedat z Gdańska. – Na placu budowy płyty styropianowe nie powinny leżeć dłużej niż siedem dni, a ich pożółkłe powierzchnie, przed przyklejeniem, należy przeszlifować.

Temperatura przy wykonywaniu prac, jak również w czasie wysychania warstw ocieplenia, nie powinna być niższa niż 5° C, a przy niekorzystnych warunkach atmosferycznych (opady, silne nasłonecznienie, wysoka temperatura) ścianie należy zapewnić skuteczną ochronę. Istotne jest również odpowiednie przygotowanie podłoża. Powinno być ono czyste, zwarte, nośne oraz płaskie i charakteryzować się odpowiednią wytrzymałością powierzchniową. Niewielkie ubytki i nierówności należy wyrównać. Przed rozpoczęciem robót powinno się wykonać test przyczepności. W tym celu, w kilku miejscach na elewacji, przykleja się małe kawałki styropianu i pozostawia do wyschnięcia na trzy dni. Potem styropian jest odrywany. Ściana jest gotowa do prac, jeżeli zerwanie nastąpi w warstwie styropianu. W przypadku, gdy zaprawa klejąca zostanie oderwana razem z fragmentem podłoża, należy usunąć warstwy słabego podłoża, wzmocnić je emulsją gruntującą albo przeanalizować system mocowania.